فیزیوتراپی سندروم تونل کارپال

فیزیوتراپی سندروم تونل کارپال – در واقع سندروم تونل کارپال یک بیماری رایج مربوط به دست می باشد که متاسفانه افراد زیادی در طول عمر خود به آن دچار می شوند .
از علائم مهم سندروم تونل کارپال بی حسی، گزگز و ضعف در دست ها می باشد که می تواند باعث محدودیت های زیادی برای فرد شود
فعالیت هایی مثل گوشی در دست گرفتن، تایپ کردن و کارهای مشابه برای فرد دشوار می شود و فرد قادر به کارهای این چنینی نخواهد بود.
یکی از بهترین روش های درمان، فیزیوتراپی سندورم تونل کارپال می باشد که می تواند علائم را کنترل کند و از لزوم جراحی جلوگیری نماید و باعث بهبودی سبک زندگی فرد شود.

سندروم تونل کارپال چیست؟

برای اینکه با این سندروم بیشتر آشنا شوید بهتر است تونل کارپال و اجزای آن را با هم بررسی کنیم.
تونل کارپال از 8 استخوان کارپال، تاندون ها، عصب مدیان و رباط کارپال تشکیل شده است.
زمانی که عصب دچار التهاب شود و یا تحت فشار باشد، باعث ایجاد سندروم تونل کارپال می شود.
افراد وقتی دچار این عارضه می شوند، با چالش های روزمره دست و پنجه نرم می کنند و به خصوص زمانیکه با دست ها و انگشت هایشان حرکات تکراری انجام می دهند (مثل تایپ کردن) با مشکلات بیشتری مواجه خواهند بود.
شدت علائم سندروم تونل کارپال در هر فرد متفاوت است و در طولانی مدت می تواند شدت یابد و در مواقعی مثل طولانی کار کردن و یا صبح ها که بدن حالت سفت و بدون انعطافی دارد بدتر شود.
به افراد توصیه می شود به محض مشاهده علائم، به پزشک مراجعه کنند تا اقدامات درمانی آغاز گردد.

علت و عوامل خطر ساز

عوامل مختلفی در تداخل با سندروم تونل کارپال می تواند در ارتباط باشد.
سلامت افراد و آناتومی بدن و سبک زندگی می تواند در ایجاد ابتلا به این بیماری موثر باشد.
عوامل خطر آفرین برای این بیماری عبارتند از:
• آسیب و صدمه و آناتومی:عواملی مثل کوچک بودن تونل کارپال، صدمه وارد شدن به مچ دست، آرتریت می تواند تغییراتی در تونل کارپال ایجاد کند و به عصب میانی فشار وارد کند. اضافه وزن نیز یک عامل خطر در ایجاد این عارضه به شمار می آید
• بیماری های التهابی:معمولا افرادی که دچار آرتریت می شوند، پوشش تاندون هایشان تحت تاثیر قرار می گیرد و بر عصب میانی فشار وارد می کند و احتمال دارد منجر به سندروم تونل کارپال گردد.
• جنسیت: به طور معمول زنان نسبت به مردان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این عارضه هستند که یکی از دلایل مهم آن کوچکتر بودن تونل کارپال در آن ها می باشد.
• شغل: همانطور که گفتیم هر کاری که تکرار شونده باشد (مربوط به دست) و مچ دست در طولانی مدت خم باشد می تواند باعث فشار به عصب مدیان شود و در نهایت منجر به ابتلا سندروم تونل کارپال گردد.
بر اساس برخی از مطالعات شغل هایی که افراد زمان زیادی را با کامپیوتر صرف می کنند می تواند دلیلی بر ابتلا به این عارضه باشد اما این نظریه نیاز به تحقیقات بیشتری برای اثبات دارد.
• حاملگی و یائسگی:در این دوران به دلیل احتباس مایعات، فشار داخل تونل کارپال می تواند سبب تحریک عصب میانی گردد.
• بیماری: برخی از بیماری ها می تواند عاملی برای ایجاد سندروم تونل کارپال باشد. به عنوان مثال دیابت یکی از آن بیماری ها به شمار می آید چون احتمال آسیب عصبی را بالا می برد . از دیگر بیماری هایی که می تواند باعث ایجاد سندروم تونل کارپال شود مشکلات تیروئیدی و نارسایی کلیه می باشد.

هر کدام از این عوامل و یا هر دلیل دیگری که منجر به این بیماری شود می توان با شروع فیزیوتراپی سندروم تونل کارپال در کوتاه ترین زمان و در اسرع وقت باعث بهبودی آن شد و از پیشرفت آن جلوگیری کرد

کدام علائم با فیزیوتراپی سندروم تونل کارپال قابل بهبود می باشد؟

همانطور که گفتیم علائم این بیماری می تواند در هر فرد متفاوت باشد و به مرور زمان خود را نشان دهد که برای جلوگیری از آن باید هر چه سریعتر به پزشک مراجعه کرد.
علائم سندروم تونل کارپال عبارتست از:
• احساس درد در قسمت مچ دست، شست، دو انگشت وسط و حلقه که به مرور درد به خصوص در شب بیشتر خواهد شد و در خواب بیمار اختلال ایجاد می کند.
• احساس گزگز و بی حسی در مواقع گوشی به دست گرفتن، تایپ کردن، رانندگی و… که ممکن است حتی با علائمی شبیه به شوک الکترونیکی در انگشتان هم خود را نشان دهد.
• احساس ضعف در دست و شست: بیمارانی که دچار سندروم تونل کارپال هستند ممکن است نتوانند گاهی اشیا را در دست بگیرند و آن ها را به زمین می اندازند
• محدودیت در دامنه حرکتی
• آتروفی در عضله شست

روش های تشخیص

در صورتی که بیمار هر کدام از علائم بالا را داشته باشد برای تشخیص آن بایستی خیلی سریع به یک فیزیوتراپیست و یا پزشک مراجعه نماید
در ابتدا متخصص از شما شرح علائم را می خواهد و بعد دست ها و انگشت های شما را معاینه می کند و قدرت و حس دست ها را مورد بررسی قرار می دهد.
برای ارزیابی میزان حس و قدرت از ضربه زدن و فشار وارد آوردن به روی عصب استفاده می شود تا متوجه شوند بیمار به ضربه و فشار واکنشی نشان می دهد یا خیر.
روش دیگری که برای تشخیص ابتلا به سندروم تونل کارپال استفاده می شود سونوگرافی و اشعه ایکس می باشد.
اشعه ایکس برای تشخیص مستقیم این بیماری به کار برده نمیشود بلکه برای از بین بردن سایر عوامل مثل آرتریت یا آسیب استفاده می شود.
استفاده از دستگاه اولتراسوند برای گرفتن تصویر بهتر از اعصاب و استخوان ها و فهمیدن اینکه عصب همکاری می کند یا خیر کاربرد دارد.

فیزیوتراپی سندروم تونل کارپال

بهترین روش درمان سندروم تونل کارپال فیزیوتراپی می باشد که باعث کاهش و از بین رفتن درد و افزایش انعطاف پذیری و کمک به بهبود برگشت عملکرد کامل می شود.
برای درمان سندروم تونل کارپال بایستی به کلینیک های پیشرفته فیزیوتراپی مراجعه کرد که دارای فیزیوتراپیست های خبره و کاربلد باشند و بتوانند با بهترین روش اقدام به درمان نمایند.
برای درمان سندروم تونل کارپال از متدهای درمانی مختلفی استفاده می شود که شامل درمان دستی، ماساژ، تمارین ورزشی، استفاده از دستگاه لیزر پرتوان می شود.