اولتراسوند تراپی چیست؟

اولتراسوند تراپی یکی از شناخته شده ترین و کاربردی ترین روش های درمانی در الکتروتراپی است. انرژی به شکل یک موج صوتی با استفاده از “سر” یا مبدل به بافت منتقل می شود. فرکانس این اتفاق معمولاً بین 0.8 تا 3 مگاهرتز است. همه بافت ها انرژی اولتراسوند را به یک میزان جذب نمی کنند. بنابراین اثربخشی به شدت به نوع بافتی که تحت درمان است بستگی دارد. بیشترین اثر اولتراسوند در بافتی رخ می دهد که در آن انرژی به شیوه ای کارآمد جذب می شود. این بافت همبند (کلاژن) با درجه بالایی از چگالی مانند رباط ها، تاندون ها، فاسیا، کپسول های مفصلی و بافت اسکار است.

اگرچه اولتراسوند بر سایر بافت ها (به عنوان مثال، بافت عضلانی) تأثیر دارد، اما تأثیر دستگاه اولتراسوند بر پارگی حاد عضله کمتر از تأثیر آسیب حاد رباط است. آگاهی از نوع بافتی که تحت تاثیر قرار می گیرد برای فرآیند تصمیم گیری بالینی اهمیت اساسی دارد. در یک مطالعه اخیر هیچ اثر قابل توجهی در درمان کوفتگی های بسیار حاد عضلانی نشان داده نشده است در حالی که اثرات مثبتی در درمان آسیب های رباط مشاهده شده است.

اثرات اولتراسوند تراپی

Ultrasound therapy را می توان هم به صورت حرارتی و هم به صورت غیر حرارتی انجام داد. اگر دمای 40-45 درجه سانتیگراد در بافت حاصل شود، اثر حرارتی ایجاد می شود که باید حداقل 5 دقیقه ادامه یابد. اثرات حرارتی بیش از حد می تواند به بافت آسیب برساند. اثرات غیر حرارتی اولتراسوند (شامل کاویتاسیون و میکروسیرکولاسیون) نقش مهمتری نسبت به اثرات حرارتی در درمان آسیب‌های لکه‌های نرم دارند. کاویتاسیون زمانی اتفاق می افتد که حباب های پر از گاز به طور متناوب تحت تأثیر اختلاف فشار (ناشی از اولتراسوندگرافی) در مایعات بافتی متورم و فشرده می شوند. این باعث ایجاد یک حرکت جریان در بافت بافت اطراف می شود. به دلیل این میکروسیرکولاسیون، ساختار سلولی و نفوذپذیری تغییر می کند.

دو شکل کاویتاسیون وجود دارد:

کاویتاسیون پایدار (غیر اینرسی).
کاویتاسیون ناپایدار (اینرسی).
کاویتاسیون غیر اینرسی به وجود حباب های پایدار گفته می شود که در طول فشرده سازی و انبساط تقریبا به طور یکنواخت کوچک شده و رشد می کنند. فرض بر این است که کاویتاسیون پایدار اثر مثبتی بر بافت آسیب دیده دارد.

ریزحباب‌ها همچنین می‌توانند ناپایدار باشند، اما به آن کاویتاسیون اینرسی می‌گویند. این حباب‌ها نسبتا سریع منفجر می‌شوند که اثرات زیادی مانند افزایش شدید فشار و دما ایجاد می‌کند. کاویتاسیون ناپایدار می تواند منجر به آسیب بافت شود. با استفاده از ultrasound پالسی با مدت زمان پالس بسیار کوتاه باید از ایجاد کاویتاسیون ناپایدار جلوگیری کرد.

اثر حرارتی اولتراسوند شامل گرم کردن بافت کلاژن است و از طریق استفاده از دستگاه اولتراسوند مداوم در ترکیب با شدت بالا آسان‌ترین راه برای دستیابی است.

اثرات غیر حرارتی در سطوح انرژی پایین تر و در حالت پالس رخ می دهد و هدف آنها تنظیم “Up” سلول است. اولتراسوند تراپی غیر حرارتی اغلب برای تسریع بهبود بافت با بهینه‌سازی مرحله التهاب، تکثیر و بازسازی طبیعی استفاده می‌شود.

پارامترهای اولتراسوند تراپی

فرکانس اولتراسوند که بر حسب مگاهرتز بیان می شود، فرکانس امواج اولتراسوند است. فرکانس اولتراسوند عمق نفوذ را تعیین می کند که بیشترین مقدار را در 1 مگاهرتز دارد. فرکانس اولتراسوند را می توان روی 1 مگاهرتز یا 3 مگاهرتز تنظیم کرد.

چرخه وظیفه ، که بر حسب درصد بیان می شود، نسبت مدت زمان پالس را به زمان تکرار پالس تعریف می کند. ultrasound را می توان در حالت پالس یا پیوسته اعمال کرد. هنگامی که چرخه وظیفه روی 100٪ تنظیم شده است، دستگاه در حالت پیوسته کار می کند.

ناحیه تابش موثر (ERA) که بر حسب سانتی متر مربع بیان می شود، سطح مقطع پرتو اولتراسوند را مشخص می کند (برای جزئیات به مشخصات فنی مراجعه کنید). ناحیه موثر تشعشع با اندازه اپلیکاتور اولتراسوند ثابت و مشخص می شود.

توان دستگاه اولتراسوند همان خروجی اولتراسوند است که بر حسب W بیان می شود. نمایشگر خروجی اولتراسوند را می توان بین W و W/cm² تغییر داد. در حالت پالس قدرت در طول پالس نمایش داده می شود. توان متوسط ​​زمان را می توان با ضرب این مقدار در چرخه وظیفه به دست آورد.

دامنه اولتراسوند ، که بر حسب W/cm² بیان می شود، ضریب توان اولتراسوند و ناحیه تابش موثر است. نمایشگر خروجی اولتراسوند را می توان بین W و W/cm² تغییر داد. در حالت پالس، دامنه در طول پالس نمایش داده می شود. دامنه میانگین زمانی را می توان با ضرب این مقدار در چرخه وظیفه به دست آورد.

استفاده از اولتراسوند در مراحل التهابی، تکثیری و ترمیمی مفید نیست زیرا ترتیب طبیعی وقایع را تغییر نمی دهد، بلکه به دلیل توانایی آن در تحریک یا تقویت این وقایع طبیعی و در نتیجه افزایش کارآیی مراحل ترمیمی است. به نظر می رسد که اگر بافت به طور نامطلوب یا مهار شده در حال ترمیم باشد، استفاده از اولتراسوند تراپی با دوز مناسب، این فعالیت را تقویت کند. اگر بافت به طور “طبیعی” در حال بهبودی است، به نظر می رسد که کاربرد آن فرآیند را تسریع می کند و به بافت کمک می کند تا سریعتر به نقطه پایانی خود برسد. کاربرد موثر اولتراسوند برای دستیابی به این اهداف به دوز آن بستگی دارد.

همچنین مشاهده کنید:

1. مقاله لیزر تراپی
2. مقاله تکار تراپی
3. مقاله شاک ویو تراپی